Auteur: Christa Boeije

Meeleven & eerste indrukken
Voordat we de amazone ingingen, hadden wij eerst een dag les op de jocum basis in Porto Velho. Wat wij in drie maanden geleerd hebben tijdens de bijbelschool, dit in drie dagen simpel, duidelijk en practisch over te brengen..
Na een busreis van zes uur arriveerden wij op de jocum basis in Labrea, waarvandaan wij per boot de rivier af verder konden reizen. Lees verder “Reisverslag amazone”

Verhuizing
Na drie fijne maanden in ons eerste huisje, was de tijd aangebroken om te verhuizen. Momenteel verblijven Lucas en ik al weer ruim een week op een kamer op de basis. Wij zijn blij dat wij op dit moment geen kosten meer hebben aan de woning en wij nu onze reis naar en door de amazone kunnen bekostigen! Ook realiseren wij ons nu dat er een “werklast” van onze schouders afvalt, nu wij onze woning niet meer hoeven schoon te maken, aparte boodschappen doen etc. Het is fijn om zo even iets meer rust  en tijd voor elkaar te hebben voor de intense reis die er aan komt.
Lees verder “Afronden en vertrek”

Wennen
Het is stipt 07:15, vlug de slippertjes aan mijn voeten schuiven en de deur uit om naar de basis te gaan: REGEN!
Na een periode van warme dagen [denk aan 33 graden] was het heerlijk om weer eens met een parapluutje door een frisse regenbui te lopen. De straten die ineens een stuk minder druk zijn, laten de grauwe grijze lucht wel erg opvallen. Met het bereiden van de lunch vroeg Lucas mij om de aardappels te prakken en zo lekker een pannetje aardappelpuree te maken. Na ook het klaarmaken van een wit kooltje, zat ik op zo een typische hollandse regendag, genietend te smikkelen van een bord stamppot witte kool.. Dit zijn de momenten dat ik even Nederland als troost in me opneem..

Het is namelijk best wennen, getrouwd leven en ineens samen in een andere favela te wonen en werken. Begrijp mij niet verkeerd: ik voel mij enorm gezegend en op mijn plek! Het wennen aan het huwelijk [het vinden van balans tussen werk, studietijd, tijd samen en persoonlijke tijd] … Lees verder “Passie uitleven”

Verliefd, verloofd, getrouwd
Wat een zenuwen had ik voor het wettelijk huwelijk, zo moest ik een a-4tje in het Portugees voorlezen om te ‘bewijzen’ dat ik de taal goed genoeg beheerste om te mogen trouwen. Na een kort schietgebedje kwamen de woorden zo uit mijn mond rollen, sneller dan dat ik de letters lezen kon. We mochten trouwen, wat een wonder!
Een kleine dertig minuten later liepen we met onze gelegaliseerde trouwakte naar de federale politie voor de volgende zenuwslopende fase: de aanvraag van mijn permanent visum. Met de benodigde documenten en mijn foto stonden Lucas en ik al vroeg in de ochtend in de rij om zeker te weten dat we aan de beurt zouden komen. Bij het inleveren van mijn documenten had ik eigenlijk niet verwacht dat ik zonder pardon een goedkeuringshandtekening kreeg en mijn permanent visum ontving. Dit voor mij was niet simpel weg een papiertje. Het was (opnieuw) een bevestiging van God die mij zeker liet weten dat ik op de juiste plek ben en de juiste stappen zet. Ja, ik lijk heel veel lef te hebben maar eigenlijk nog steeds een onzeker meisje die in alles de liefdevolle bevestiging van God zoekt.
Lees verder “Verliefd, verloofd, getrouwd”

De laatste weken in Nederland
Zijn voor mij gekkenhuis geweest, in praktijk maar ook in mijn hoofd. Voor alles nog even een laatste keer tijdens het voorbereiden voor emigratie. Hierdoor rende ik mijzelf weer eens heel gemakkelijk voorbij. Lees verder “Settelen in Brazilië”

Het is nog best vroeg op deze koude zaterdag ochtend. Met een zachte tinteling warmen mijn handen op aan het bekertje warme koffie dat ik stevig vasthoud. Ik geniet altijd zo van de treinreis Almere – Lelystad; de Oostvaardersplassen is een prachtig uitzicht; zeker met die fantastische frisse ochtendzon.  Al mijn gedachten en zorgen worden hier even op pauze gezet.  Gewoon even stilstaan bij dit wonderlijke uitzicht. Lees verder “Van harte uitgenodigd”

Het was alsof ik in een sleur terecht was gekomen. Verdoofd en vermoeid kwam ik weer mijn bed uit, klaarmaken om weer naar het werk te gaan. Op de fiets genoot ik van de eenden die hun ochtendpret hebben in de sloot, gemixt met het achtergrond geluid van de vogels die vrolijk fluiten in de bomen: het voorjaar is weer op komst. De knoppen groeien alweer aan de bomen, en nog even en alles kleurt weer mooi groen. Tijdens deze blijde gedachten en het vertrouwen in God dat Hij heel de schepping wel regelt zoals het altijd gaat, kwam er een schuldgevoel zomaar even naar boven opborrelen..
“Is dit écht wat U van mij wilt God? Ben ik wel echt bezig, zoals U graag zou zien dat ik bezig ben?”
Lees verder “Alsof ze het ruiken..”

Wat was het een mooi geschenk van God dat ik mijn levenspartner zo dichtbij mocht hebben. Dat we elkaar mochten leren kennen en een hechte vriendschap op mochten bouwen. Bijzonder om zo samen de Bijbel te mogen lezen maar ook simpelweg wat lol te hebben samen. Het was bijzonder genieten, hoe Lucas genoot van de aller eerste keer witte zachte vlokjes uit de lucht te zien vallen. Toen ik mopperend met haast de auto aan het krabben was in de ochtend, werden mijn gedachten met een enig schuldbesef omgedraaid toen Lucas dit aan het bewonderen was.
Mopperen werd omgezet in genieten van de pure schoonheid en perfectie van Gods creatie.
Lees verder “Anders dan gepland”

Terugkijkend op het afgelopen jaar, een intense maar o zo’n mooie transformatie. Van een gebroken verloren meisje, zoekend naar liefde en reden van bestaan in het leven die het uitschreeuwde naar God voor Zijn hulp: om mijn leven in te vullen tot een zinvol bestaan voor Zijn Koninkrijk. Ik mocht worden gedoopt in de naam van Jezus, sterven met Hem en opstaan in Hem: mijn nieuwe identiteit. Vanuit deze dankbare en liefdevolle overtuiging mag ik nu leven. En zo mag ik vandaag de dag trots en blij door het leven gaan als Zijn geliefde dochter; gevuld met liefde en hoop om dit uit te mogen dragen naar iedereen die dit waardevolle cadeau ontvangen wilt. Lees verder “reflecteren = dankbaarheid”