Bergje opfietsen

04.30 wakker worden van mijn wekker; een koel ochtendbriesje gecombineerd met wat vroege fluitende vogeltjes toveren een vriendelijke goedenmorgenlach op mijn gezicht, frisse douche zegt goedenmorgen; zo wakker.
Op naar beneden voor een vlug ontbijtje met natuurlijk een lekker bekertje espresso.
Zadels stellen, prima we gaan ervoor; met z’n viertjes op de fiets compleet in een legging en met natuurlijk een fietshelmpje op!

In het begin viel het nog wel mee maar na een stoepje op een stoepje af en ineens op een mega-drukke autoweg fietsen was toch wel even spannend.. Het begon al snel te wennen gewoon dapper en vol vertrouwen achter Johan aanfietsen en gaan. Bizar om op deze manier ineens onderdeel van de mensheid hier te zijn, letterlijk je weg ertussenin vinden. Het is toch best een stevige rit, even een berg op fietsen. Dubbele gevoelens, enorm blij om na bijna twee maanden eindelijk weer eens op een fiets te kunnen en mogen zitten, de spieren weer te voelen zoals gewend. Maar wat is het anders om in dit klimaat te fietsen. Er was geen uitzicht verder dan de bomen langs de weg vanwege dichte bewolking. Stijle stukken zo goed als recht omhoog, denkende dit gaat mij niet lukken; waarom ben ik mee gegaan.. Laat ik proberen te genieten van de geur van de natuur, kom op Christa zoek de positieve dingen. Praten met God, bedankt voor deze unieke levenservaring; voor het eerst in mijn leven fiets ik een berg op, voor het eerst (en mogelijk het laatst) in mijn leen fiets ik de wolken in. Vogel vloten zoals ik het nog nooit in het echt gehoord had, ik begon na gebed en genot te zingen “de kracht van uw liefde” én óf ik kracht kreeg! Lachend fietste ik, in de allerlichtste versnelling door, we mochten stoppen, een uitkijkpunt! Wauow wat een uitzicht, Johan wees lachend alles aan haha; we zagen enkel wolken. Zittend op een stenen muurtje, trillingen in mijn knieën en handen, een bonzend hart tot in mijn keel, genietend van een bekertje sterke koffie (ja, ja meegenomen) zag ik de wolkjes als een waas langzaam van links naar rechts voorbij “varen”, prachtig! Na genoten te hebben van een appel en een sinaasappel de we heerlijk met zn vieren gedeeld hadden weer op de fietsen gestapt voor de verdere klim. De lucht begon open te trekken en langzamerhand zagen we steeds meer en meer tussen de bomen door, fantastisch om de stranden, gebouwen en plekken te herkennen, hierdoor was het laatste stuk stevig klimmen weer vol te houden tot het volgende uitkijkpunt; recht voor ons wat het Jezus-beeld op de berg ernaast. Wat een gevoel, zo hoog op een berg, op je fietsje, in Rio; ongelooflijk fantastisch! Voor het eerst in mijn leven bergwater gedronken, verderop fiets tegen de rots, sokken en schoenen uit en huppa met kleding en al genietend douchen onder een “waterval”. Wat een verwennerij, wat een beloning. Wat een God, aan alles is gedacht bij het maken van Zijn perfecte schepping, alles is in balans! Als een kind lachend en genietend naar beneden geracet, achterrem bijna continu in moeten houden, maar wat mooi. De zonnestralen breken door de bomen heen, zeiknat van de waterval-douche door de frisse wind naar beneden sjacen! De terugweg door het verkeer was ineens niet meer eng, weer een treetje hoger op het trappetje “groeien in zelfvertrouwen”. Wat een overwinningsgevoel! Een perfecte, uitputtende, leerzame & liefdevolle dag!