Wat is het een hectisch maar mooi jaar geweest. Na het auto ongeluk waren we even verward, het leek onmogelijk te zijn terug naar de stam te gaan. Elke geplande afspraak liep om verschillende redenen in de soep. We werden aangemoedigd door jullie! In korte tijd werden velen handen samen gestoken in gebed, projecten en donaties zodat wij een nieuwe auto mochten aanschaffen. Na aanschaf van de auto was er gelijk de vraag of Lucas een stam wil komen bezoeken. Het was fijn dat er even een afleidende optie was en zodoende bracht Lucas een team (dat werkt met mondelinge bijbelvertaling) naar de stam toe. Hoe bijzonder mooi de ontdekking dat deze stam dezelfde stamtaal heeft als de stam waar wij eerder heengingen. Hoe bijzonder mooi wanneer iets onmogelijk lijkt, God een andere weg laat zien!!
Een pagina vanuit Johannes het Nieuwe Testament van de Bijbel in de stamtaal. De geschreven Bijbel wordt als audiobijbel opgenomen in de locale stamtaal.
De stam had de vraag met Lucas gedeeld of
er weer struktureel zendelingen willen komen. In het verleden woonden er
zendelingen onder hen die de stamtaal geleerd hebben en het Nieuwe Testament in
schrift hebben vertaald voor hen. Het Oude Testament is er nog niet in de
stamtaal. Ondanks dat ze de Portugese taal kunnen spreken is de Portugese
Bijbel te lastig om te begrijpen. Ook is het niet hun moedertaal en zo blijft
de Bijbel ver weg. Gevraagd is of we kunnen helpen hen de Bijbel uit te leggen.
Aangezien het mogelijk is, zelfs gevraagd is, onder hen (periodiek) te wonen is
het ook mogelijk de stamtaal te leren. Ze zijn erg enthousiast dat wij een
verlangen hebben hun taal te leren en willen ons er graag bij helpen! Wij zijn dankbaar
dat God ons stapje voor stapje in Zijn plan laat wandelen. Dankbaar dat wij
deze inheemse bevolking mogen dienen.
De rivier in de stam is strand, onze visboer, onze douche, onze wasbak en onze wasmachine. Saulo zijn wasbare luiers hebben een grote positieve interesse opgewekt bij de moeders in de stam!
Één maal per twee jaar is er een conferentie
van de zendingsbeweging waar wij mee werken: JOCUM em família (YWAM in
familie). Het waren vier dagen vol van bemoedigende getuigenissen en preken
(ofwel lessen). Het heeft ons erg goed gedaan om zo in onze harten te worden
aangesproken. Om mede zendelingen vanuit geheel Brazilië te weerzien en
ervaringen te mogen uitwisselen.
Dankbaar voor onze nieuwe veilige en sterke auto, waarmee we alle reizen kunnen maken.
Hierna zijn wij verder gegaan op onze doorreis
per auto naar Rio de Janeiro, om de feestdagen door te brengen in het ouderlijk
huis van Lucas. Vovô (opa), vovó (oma) en tio (oom) zijn erg blij om Saulo (en
ons natuurlijk ook) weer te mogen zien. Wij zijn erg blij om na dit hectische
jaar even uit op te mogen laden. Wij genieten even van rust en familie liefde,
waar wij behoefte aan hebben. Eind januari mogen wij zelfs genieten van een
ontmoeting met opa, oma en oome Reinder vanuit Nederland!
Gepland is begin februari weer terug in Porto
Velho te zijn. Graag zouden wij dan na een korte voorbereiding doorgaan naar de
stam, dit hangt echter van de hoeveelheid regen af wanneer dit precies mogelijk
is.
Saulo genietend aan het ontdekken in de stam.
Wij willen jullie allemaal bedanken voor al
jullie steun in bemoedigingen, gebeden en financiën! Dank jullie wel dat wij er
niet alleen voor staan, maar een prachtig team om ons heen hebben die samen met
ons het evangelie wilt brengen aan alle volkeren!
Een fijne jaarwisseling toegewenst en alle
zegen voor een voorspoedig 2020!
Heel veel liefs van ons drietjes, Lucas, Christa en Saulo
Wat was het goed om na twee jaar afwezigheid de gemeenschappen aan de Purus rivier te mogen bezoeken, elkaar te bemoedigen en samen God te lofprijzen. Ook hebben wij een mooie en leerzame tijd in de stam mogen hebben, mooie ontmoetingen en herinneringen mogen maken!
Zou het gelukt zijn onze nieuwe auto aan te schaffen???
”Echt mega gaaf trouwens dat die actie zo goed loopt. Ook wel beetje bevestiging dat mensen jullie werk steunen..” was een berichtje dat ik van een vriend ontving. Inderdaad, onbeschrijflijk mooi om te ervaren hoe wij vanuit ons thuisfront, zowel in Rio de Janeiro als in Nederland, werden gesteund: Overheerlijke brigadeiros en pastel (uit betrouwbare bronnen vernomen) zijn liefdevol gemaakt, verkocht en gekocht! Kinderen die vol liefde karweitjes hebben gedaan, om zo ook een mooi bedrag in te zamelen. Door velen in gebed gesteund en zovele donaties die bleven binnenkomen, wat maakte dat de teller van de fundraising binnen twee maanden tijd al op €12.100,00 staat!! Wij moeten bekennen dat wij dachten dat het onmogelijk zou zijn het geldbedrag binnen te halen.. Het tegendeel is ons bewezen, vol verbazing zijn wij jullie dankbaar voor jullie liefdevolle steun en bemoediging! Zelfs heeft Saulo een nieuwe veilige autostoel cadeau gekregen: helemaal vanuit New York!
Ik wil deze keer graag beginnen met jullie bedanken, bedanken voor dat jullie voor ons bidden! Het werk dat wij mogen doen is een zware strijd, wat onmogelijk is uit te voeren zonder gebed! Wij voelden ons gedragen en beschermd tijdens onze reis naar de stam toe;
Op de heenweg (een kleine twintig kilometer van de stam vandaan) brak spontaan de draagarm van onze auto, waardoor de auto onbestuurbaar werd. De auto vloog van de weg af, en na meermaals over de kop te zijn gerold stopte de auto enkele meters naast de weg in een weiland op zijn zijkant. Trillend en behoorlijk geschokt, maar volledig ongedeerd klommen wij de auto uit.
We kijken terug op een intensieve, drukke maar mooie tijd in Nederland. Een tijd waarin we getuigen mochten over wat God door ons heen heeft gedaan en nog steeds doet in Brazilië. Daarnaast hebben we erg genoten van de momenten met onze familie en vrienden. Het was fijn om weer bij elkaar te zijn. Ook mochten we natuurlijk onze zoon Saulo aan hen voorstellen! Saulo heeft zelfs kennis mogen maken met zijn Nederlandse overgrootoma’s. We zijn dankbaar voor de relaties die versterkt zijn en de nieuwe relaties die we mochten opbouwen.
Naast al deze ontmoetingen mochten we ook genieten van een weekje vakantie in de mooie en rustige boerenlandschappen van Friesland.
Zoals altijd is de tijd te kort en zijn de momenten te weinig. Desalniettemin zijn we erg dankbaar voor de herinneringen die we met jullie hebben mogen maken! Wat voelden we ons welkom en gedragen; Dank jullie wel allemaal!
Na onze terugreis naar Brazilië hebben we eerst gedurende één week de YWAM basissen in Rio de Janeiro bezocht waar Lucas en ik eerder hebben gewerkt. Het was goed iedereen weer terug te zien, en het bemoedigde ons te zien wat de inspanningen van YWAM en zijn medewerkers allemaal te weeg brengt in de favela’s. Na deze korte week zijn we doorgereisd naar onze woonplaats, Porto Velho!
Daar was, na de drie maanden van onze afwezigheid, ons huis best vies geworden. De afgelopen maanden was het namelijk regenseizoen, en de meeste huizen in het Amazonegebied hebben net als ons huis geen glas in het kozijn maar enkel muggengaas, vanwege de kosten. De eerste week hebben we daarom vooral nodig gehad om het huis weer stof en spinnen vrij te maken.
Tijdens onze afwezigheid is de motor van onze 4×4 door de hevige regens helaas volgelopen met water, omdat er geen olie in bleek te zitten. Het regenwater was er zo uit, maar het liet wel overal roest achter. De reparatie hiervan zou ons bijna R$ 3000,00 kosten (dit is gelijk aan ongeveer € 650,00). Daarom waren we héél erg blij dat Antonio, de man waarmee wij de stam ingaan, het gratis kon repareren.
Sneller dan verwacht, hebben we een gesprek gehad met het gezin van Antonio. Deze week zijn ze naar de stam gegaan waar wij later mogelijk ook naar toe zullen gaan, om kennis te nemen van de huidige situatie. Daarnaast zullen ze ons ook gaan introduceren. Over ongeveer twee weken zullen we dan, als God het wil, met ze meegaan naar de stam. We hebben geen idee voor hoe lang we daar dan blijven. We nemen onze hangmatten mee en we zien het vanzelf. Het doel is kennismaken, dat is voor nu voldoende.
Saulo doet het erg goed, gaat door in zijn ritme en is vooral erg vrolijk en speelt veel. Ook is hij hele dagen bezig met luidkeels zijn stembanden te trainen!
Ik merk dat het toch weer behoorlijk pittig is te wennen aan de Portugese taal. Na een lange tijd in Nederland te zijn geweest, en nu thuis ook Nederlands met Saulo te spreken is het nogal wennen om constant met drie talen bezig te zijn. Lucas spreekt namelijk gewoon Portugees tegen Saulo, maar ik blijf Nederlands tegen hem praten, zodat hij die taal ook goed leert. Daarnaast zijn Lucas en ik gewend om Engels tegen elkaar te spreken.
Willen jullie met ons bidden?
voor een zegen op onze voorbereidingen (praktisch en geestelijk) op ons eerste bezoek aan de stam;
voor de moeilijkheden met betrekking tot het wennen aan de ta(a)l(en).
En God danken?
voor de veiligheid die hij ons heeft geboden tijdens onze reizen;
dat Saulo zich zo snel aanpast en een heerlijk vrolijke, gezonde jongen is!
De zwangerschap van onze zoon verliep gezegend en zonder risico’s. Hierdoor kon ik, samen met Lucas, deelnemen aan de drie maanden durende “transculturele school”. Bijna aan het einde van het schoolprogrammais onze zoon Saulo op 30 oktober gezond ter wereld gekomen. Dit was onverwachts een nogal spannende bevalling. Naast het genieten van en wennen aan onze nieuwe gezinssamenstelling, zijn wij in gebed en gesprek over de mogelijke vervolgstappen, om de opgedane kennis in praktijk te mogen uitvoeren.
Inmiddels heb ik de school van het diagnostiseren en behandelen van malaria mogen afronden. Met het behalen van deze school binnen YWAM, zou ik onder begeleiding mogen helpen met dit werk.
Nu kregen wij een bijzondere kans aangeboden als leerlingen: wij mochten in het centrale laboratorium van de Braziliaanse publieke gezondheidszorg een toets maken. Deze toets bestond uit een theoretisch gedeelte (in het Portugees) en een praktijkgedeelte, waarin wij mochten “bewijzen” dat wij goed genoeg getraind en gestudeerd hebben om zelfstandig malaria te mogen diagnostiseren en behandelen.
Nu mag ik met grote blijdschap delen dat ik geslaagd ben, en mijn certificaat tot microscopist malaria heb behaald en hiermee legaal zelfstandig waar dan ook mensen mag helpen ook in deze sector. Alle dank en glorie aan God!
Nu deze school is afgerond, werk ik de ochtenden van de week in het laboratorium van de YWAM basis. In dit laboratorium komen van de nabijgelegen gemeenschappen aan de rivier mensen zich laten testen voor malaria.
Deze maand zijn er een groot aantal bezoekers op onze basis: van vijf verschillende etnische indiaanse stammen, doen enkele stamleden mee aan een programma om te leren hoe zij de Bijbel kunnen vertalen naar hun eigen taal. In hun taal is nog geen Bijbel beschikbaar. Voor deze groep mensen, studenten en leraren, wordt er natuurlijk dagelijks gekookt. Dit betekend dat alle medewerkers die op de basis wonen meehelpen in de uren dat ze mee kunnen helpen.
De orale Bijbelschool
Onze planning was dat Lucas de orale Bijbelschool zou volgen als student, nu is er een kleine wijziging hierin.
De leiders van de school hebben Lucas uitgenodigd om mee te helpen als leiding in de school; het helpen in het geven van lessen en het begeleiden van de studenten. Hij is erg enthousiast om weer hele dagen bezig te mogen zijn met de Bijbel te bestuderen en uit te leggen.
Er zijn twee heren (vader en zoon) vanuit een indiaanse stam en een mevrouw vanuit een andere stam die deelnemen aan de school. Portugees is niet hun moedertaal, dit maakt het dat Lucas veel leert over het orale gedeelte. In hun cultuur slaat men iets op in het geheugen door de vertelling van het verhaal te herhalen of door het te beleven of te zien. Dit maakt dat de school erg creatief en praktisch lessen heeft, zoals bijvoorbeeld het bouwen van de tabernakel en samen een offermoment beleven zoals beschreven staat in de Bijbel. Op dezen manier begrepen allen wat de Bijbel ons verteld. Nu zijn ze aangekomen bij het Nieuwe Testament, wat de heren al mee kunnen lezen en bestuderen in hun eigen taal.
Auto
Wij zijn erg dankbaar dat Lucas in eenmaal foutloos geslaagd is voor zijn rijbewijs. Ook delen wij graag met u dat wij momenteel in het bezit zijn van een auto, een sterke oude donkerblauwe pick up. Een medezendeling die hier op de basis woont, verkocht zijn auto. Na een open een eerlijk gesprek over onze financiën, wat wij als gespaard bedrag hadden, wilde dit echtpaar graag de auto aan ons verkopen om zo mede zendelingen te helpen en tot zegen te kunnen zijn. De auto kost BR$ 18.000,00 (€ 4500,00) en wij hebben momenteel BR$ 8.000,00 (€ 2000,00) afbetaald. Vriendschappelijk is afgesproken dat wij maandelijks het resterende bedrag van BR$ 10.000,00 (€ 2500,00) mogen afbetalen, in hoeverre wij maandelijks geld kunnen missen.
De prijzen van auto’s zijn hoger dan de prijzen in Nederland, deze auto is een goedkope auto in aankoop en onderhoud hier in Brazilië. Vanwege dat de wegen hier in het amazone gebied voornamelijk uit klei bestaan, is een hoge auto noodzakelijk: in het regenseizoen is het onmogelijk om met een stadsauto te rijden.
Wij zijn zeer dankbaar en blij dat wij ons momenteel zelfstandig zorgeloos, veilig en goedkoop kunnen bewegen buiten de basis. Vanaf de eerste dag kon Lucas al een hoop meehelpen om onder andere donaties van groenten en fruit op te halen tot aan de docenten van het Bijbel vertaal trainings programma op te halen van het vliegveld.
Babykleertjes
Naast dat de auto zo tot hulp beschikbaar is voor de basis, is het ook een grote zegen voor als familie: Na een periode van zes maanden op de afgelegen basis in de natuur, hebben Lucas en ik een heerlijk avondje uit gehad: samen een pizza kunnen eten buiten de deur. Samen een fijne kerkdienst kunnen bezoeken in een kerk en konden wij zonder zorgen naar onze dokter, voor de controle van de gezondheid en groei van onze baby.
De gynaecoloog (die ook de bevalling zal leiden) vertelde ons met een stralende lach dat wij God mogen prijzen voor de gezonde zwangerschap. Wij zijn in blijde verwachting van een goed en gezond groeiende zoon. Inmiddels zijn wij al over de helft van de zwangerschap, en mag ik genieten van de flinke rek en strek oefeningen die hij doet in mijn buik. Vol verwondering genieten wij van dit wonderbaarlijke proces van de groei van onze zoon.
Mocht u of jij nog kleertjes hebben liggen voor een kleine jongeman ( 0-2 jaar ) en ons hiermee willen helpen, zouden wij u hier erg dankbaar voor zijn. Wij hopen elke twee jaar in Nederland te zijn, zo zouden wij elke twee jaar kleertjes mee terug kunnen nemen.
Bezoek Nederland
Blij zijn wij dat wij voor dit jaar onze retour vliegtickets naar Nederland hebben gekocht. Van 15 december 2018 tot 5 maart 2019 verblijven wij in Nederland, zoals de Here het wilt. We zullen reizen via Rio de Janeiro, aangezien een directe vlucht van Porto Velho naar Nederland onmogelijk is. Dit geeft ons de kans om een paar dagen door te brengen met de basis in Rio de Janeiro (vanwaar wij nog steeds medewerkers zijn) en de kerk en familie van Lucas.
De periode dat wij in Nederland zijn willen wij graag tijd met jullie allen doorbrengen en natuurlijk onze zoon aan jullie voorstellen, enkel hopen wij dat u begrijpt dat wij de eerste weekjes in Nederland graag reserveren voor kennismaking met de familie en het wennen aan in Nederland zijn, met ook een enorm temperatuurverschil (hier is het dagelijks rond de 35-40 graden) naast het cultuurverschil. Graag willen wij persoonlijk met u of in uw kerk of op een jongerenavond delen van onze ervaringen en onze plannen hier in het amazone gebied. Kunnen wij op een andere manier u, jou of jullie tot zegen zijn? Hier staan wij hier natuurlijk graag voor open. Stuur ons gerust een berichtje of een email om ideeën uit te wisselen of om een datum te prikken via de onderstaande gegevens:
Ons keukentje wat op instorten stond, is inmiddels een hygiënisch plekje om onze maaltijden te bereiden. De muren die vol schimmel waren hebben weer een verse laag beschermende verf, en de vale en versleten muur is omgetoverd tot een frisse rode muur. Het is een hele verandering, het ziet er mooi uit, maar ook voelt het nu gezond. Wij hebben een heerlijk knus huisje waarin wij kunnen studeren, ontspannen en familie mogen zijn. Toen Lucas de laatste muur had geverfd, zei hij lachend tegen mij: ‘Zo, kun je nu zwanger zijn, in een schoon en nieuw huis?’
Na een onverwachte misselijkheid, besloten we toch maar een test te doen. Na de gevoelsmatige uren durende twee minuten wachten, zei ik verlegen tegen Lucas: ‘Je wordt papa’. Er kwam geen woord over onze lippen. Dankbaar en blij knuffelden wij elkaar met af en toe een een traan: wij worden papa & mama! Grote dankbaarheid naar God voor dit wonder. Het is nog maar drie jaar geleden dat ik (weer) te horen kreeg van de dokter, dat ik géén moeder zou worden op natuurlijke wijze. Voor ons huwelijk deelde ik dit met Lucas, en hij vroeg mij of ik geloofde in onze grote God, die al vele wonderen in mijn leven gedaan had, ‘Ja’ was mijn antwoord. Waarop hij zei: ‘Als je graag moeder wilt worden, waarom deel je dit niet gewoon met God en geloof dan dat Hij ook echt een wonder kan en wilt doen.’ En nu alweer laat God mij genieten van Zijn wonderbaarlijke goedheid. We konden ons baby’tje zien op de echo: 13 weken oud en de baby heeft alle vingers en teentjes al. Ook de hersenen, nieren en hart groeien goed! Vol verwondering keken wij naar het scherm, dat een gezonde spartelende baby in mijn buik liet zien.
Opnieuw in de schoolbanken
Ik was toch wel erg zenuwachtig voor de allereerste schooldag, het studeren in een nieuwe taal. Ik ben erg blij dat onze klas een groepje is van drie studenten. Hierdoor is er een rustige sfeer in het klaslokaal, wat mij helpt beter te kunnen concentreren. Ik moet bekennen dat op vrijdag middag mijn hoofd explodeert na een week lessen in het Portugees, maar ik ben erg dankbaar en blij, dat ik kan deelnemen aan deze school.
Ondanks dat het pittig is, geniet ik van de lessen.
De eerste week was de focus van de lessen gelegd op de Bijbelse kijk op gezondheidszorg en hoe dit toe te passen in verschillende culturen (werelds en spiritueel).
De tweede week kregen wij lessen over de bloedcellen en hun werking in ons lichaam, gevolgd tot de cyclus van de ontwikkeling van malaria in ons bloed. Om de bloedcellen goed te leren, hadden wij meteen praktijklessen in de microscoop.
We tekenen op papier welke cellen wij zien, en de juiste benaming erbij. Het zijn korte testjes die ons trainen cellen in verschillende vormen te herkennen. Waardoor wij straks duidelijk het verschil zullen zien (en ons niet kunnen vergissen) wat de malariaparasiet is en wat de bloedcellen.
Ik moet bekennen, ik heb een passie ontdekt. Altijd heb ik al wel een zwak gehad voor gezondheidszorg, maar om nu zo bloed te mogen bestuderen: WAOUWW! Zo bijzonder hoe God dit gecreëerd heeft, hoe het alle stoffen brengt die wij nodig hebben en vecht voor onze gezondheid. Ik kom woorden te kort om te beschrijven hoe bijzonder mooi het is om aan deze school te mogen deelnemen. Gods grootheid meer te mogen herkennen, en straks mensen kan en mag helpen met hun gezondheid.
Update gezondheid Lucas
Lucas was begonnen met meehelpen met het onderhoudsteam hier op de basis. Dit team bestaat uit mannen die op de basis wonen en alles opknappen en onderhouden op de basis. Maar denk ook aan de wegen vrij maken van overgroeiende planten en bomen, met een kapmes. Lucas kreeg een hevige pijn in zijn schouder waaraan hij geopereerd is. Hij is voor controle teruggegaan naar de dokter, hij blijkt een infectie te hebben opgelopen. Dit betekent dat hij een extra dertig dagen moet herstellen en echt moet rusten. Ook heeft Lucas eindelijk een inwendig onderzoek kunnen doen voor de infectie in zijn darmen, helaas zonder definitief resultaat. Hoogstwaarschijnlijk gaat het om de ziekte van Crohn, gebaseerd op de symptomen maar hiervoor zullen nog verdere onderzoeken volgen. Er is nu een tijdelijk behandelplan dat de ernst van de symptomen zal wegnemen, en na een week terug naar de dokter voor reflecteren hierover.
Bereikbaarheid
Inmiddels is Lucas geslaagd voor zijn theoriegedeelte van de autoschool, en is hij gestart met het praktijklessen. In Brazilië gaat het iets anders dan in Nederland, hier mag je enkel praktijklessen volgen als je geslaagd bent voor je theorie-examen. We hopen snel met eigen vervoer ons te kunnen bewegen (boodschappen doen, dokters consulten). Hier in het Amazonegebied zijn, buiten de steden, slechte wegen. De wegen zijn van rode kleigrond, met vaak diepe kuilen. Een gewone stadsauto raakt beschadigd, en zeker na een tropische regenbui raken vele motoren van auto’s verzopen. Hierdoor rijden er geen taxi’s (of Uber) naar de basis wegens de slechte beweging. Op de fiets is het een gevaarlijke en lange afstand: een uur fietsen op een afgelegen weg door de natuur. Vele mensen worden overvallen op deze weg. Op het moment is er één chauffeur die naar de basis wil rijden om mensen op te halen en terug te brengen, maar helaas is dit tegen een bijna verdubbelde prijs wat de kosten zeer hoog maakt. Aangezien wij zullen werken in en rond het Amazonegebied, weten wij dat wij met deze moeilijke wegen altijd te maken zullen hebben. Hiervoor zijn wij toekomstgericht aan het kijken en denken voor een goede en verstandige oplossing.
Wij zouden het erg fijn vinden als u voor de volgende punten met ons mee wilt bidden:
De gezondheid van onze groeiende baby.
Geduld en wijsheid voor Christa om de studie te voltooien.
De gezondheid van Lucas, dat de doctoren een goed en gezond behandelplan vinden.
Een goede en verstandige oplossing, zodat wij ons buiten de basis kunnen mogen bewegen.
Onze planning voor de maand januari was het nieuwe jaar af te trappen met een schoonmaak en herstel. We hadden in gedachten om het gebouw van YWAM Carioca op te knappen en schoon te maken.
Lucas zijn schouder schiet echter al meerdere jaren herhaaldelijk uit de kom en hierdoor had hij constante pijn. Bijna dagelijks hadden we hiervoor dokters afspraken, wat erg prijzig werd door alle busritten. We beseften ons dat het de beste keuze was om de basis te verlaten, en in het huis van Lucas zijn ouders te verblijven. Dit is namelijk dichtbij de dokterskliniek.
Het is een wonder dat we een arts mochten bezoeken die binnen een paar dagen een operatie wilde uitvoeren. Na de operatie en een verplichte vijf dagen rust, mochten we verhuizen op de avond van dag vijf naar Porto Velho. Dit was bijzonder aangezien wij onze vliegtickets al geboekt hadden voor een wonderbaarlijk goedkope prijs. Hoe alles dan ook precies als puzzelstukjes in elkaar paste, kon niets anders zijn dan Gods planning en leiding!
Het was fijn tijdens het het proces van de doktersbezoeken en de operatie, in Lucas zijn ouderlijk huis te verblijven. Het was een gezegende tijd, zowel voor ons als voor de ouders van Lucas. Lucas werkt al een aantal jaren in de zending, maar hij is altijd in de favela’s van Rio de Janeiro gebleven. Hier was het mogelijk elkaar op te zoeken met de bus of auto.
Nu wij zijn verhuisd naar Porto Velho, is dit eigenlijk net zoiets als het land verlaten. Van Rio de Janeiro de grote stad, naar het groene Amazonegebied. Een bezoekje zal niet meer zo gemakkelijk gaan; Het is nu een 4,5 uur durende vliegreis. Het was dus een mooi cadeautje dat zijn ouders in deze spannende tijd van de operatie, zo voor de verhuizing, ouderlijke zorg konden geven.
Voor de vliegreis was ik best zenuwachtig: Lucas met een pas geopereerde schouder. Zijn arm in een mitella, omdat hij zijn schouder absoluut niet mag gebruiken drie weken. Vliegvelden en vliegtuigen zijn altijd vol met onoplettende en gehaaste mensen, mijn hoofd zat vol met mogelijke ongelukken die konden gebeuren. Lucas, daarentegen, was erg kalm. “We gaan gewoon als laatste in en uit het vliegtuig en dan kan er niets gebeuren”. Zo kalm als Lucas dit zei, zo soepel verliep de reis dan ook. Zonder enige problemen kwamen we rond middernacht aan in Porto Velho, waar wij opgehaald zouden worden door iemand van de basis.
Er was echter niemand te zien, waardoor Lucas tegen mij zei: “Bereidt je hart en jezelf voor dat wij mogelijk vannacht op het vliegveld zullen moeten slapen.”
In een van de wachtruimtes in de vertrekhal hadden we een plekje gemaakt. Het zag er erg comfortabel en knus uit: tussen onze bagagekarretjes en wat banken hadden we onze slaapzakken uitgerold met daarin onze eigen zachte kussens. Vroeg in de ochtend werden we wakker gebeld door de leidster van de basis: ze was ontdaan van de nogal onbegrijpelijke situatie dat wij nog op het vliegveld waren. Haar echtgenoot kwam per direct naar het vliegveld om ons op te pikken.
De eerste avond na onze aankomst was de wekelijkse dienst. Prachtig om verschillende getuigenissen te mogen horen vanuit verschillende stammen. Deze stammen bezoeken de basis om de Bijbel te vertalen naar hun eigen dialect. De volgende ochtend na het ontbijt liepen we met velen een stukje van de de natuur in wat de basis toebehoort. We kwamen aan bij een prachtig klein stervormig meer, het water was als een spiegel en het was omringt door verschillende tinten en geuren groen. In het Portugees en eigen dialect werd er gelezen uit de Bijbel over de doop van Jezus. Waarop we getuigen mochten zijn van de doop van drie mensen vanuit een van de stammen in het meer. Aansluitend werd God geprezen door een vrouwenstem, gevolgd door kinderstemmen, die zongen in eigen dialect. Het was zo simpel, puur en prachtig.
Tijdelijk verbleven wij in het zogenaamde “hotel” van de basis. Dit was ergens wel fijn; we mochten starten in dezelfde kamer waar wij twee maanden geleden ook al verbleven op onze doorreis naar Labrea. De basis heeft ons een huisje (lees: een chalet) geschonken, waarin wij mogen verblijven. Opnieuw zegent God ons rijkelijk met het geven van een thuis, een plek waar waar wij familie kunnen zijn en in rust kunnen studeren.
Het huisje is wat oud en voor langere tijd leegstaand geweest, waardoor wij in onze vrije uren tussendoor het huisje zullen schilderen en opknappen. Deze week zal ook de Portugese cursus starten: dagelijks drie uren studeren in de middag.
In de ochtenden help ik mee in de keuken om te koken voor medewerkers en studenten aanwezig op de basis: vrouwen in de keuken: waar anders worden er meer gesprekken gevoerd? Hierdoor mag ik werken en leren tegelijkertijd.
Lucas is gevraagd om een jongen vanuit een indiaanse stam te helpen met zijn schoolwerk. Aangezien Lucas de opleiding tot leraar wiskunde bijna heeft afgerond, kan hij tot grote zegen zijn voor deze jongen zowel als hulp in zijn schoolwerk als een mannelijke aanwezigheid in zijn leven.
We zijn allebei erg enthousiast over de manier waarop we onze hobby’s en kwaliteiten kunnen inzetten en hierin mogen groeien in ons nieuwe thuis.
Wat is het een mooi en bijzonder jaar vol zegeningen geweest;
De inzegening van ons huwelijk mogen vieren, en werden we gezegend met een veilig knus huisje in de favela Parada de Lucas. Hier mochten wij de Bijbel bestuderen met jong en oud: lesgeven in kerken, bij mensen thuis en wij mochten genieten van de kinderen tijdens de activiteiten op de basis.
Tijdens onze zendingsreis naar de Amazone hebben we de Bijbel uit mogen leggen met de inductieve studie methode. Hier heeft God in Lucas’ en mijn hart bevestigd dat dit onze roeping is.Zoals u wellicht kunt begrijpen, kunnen wij hier niet zomaar heen gaan. Om werkzaam te zijn als zendeling in de amazone, zullen we eerst onszelf voorbereiden met scholingen en een aantal praktische zaken. Hiervoor zullen wij in de eerste week van februari verhuizen naar de ywam basis in Porto Velho. Lees verder “2018: een jaar van voorbereiden & training.”
