outreach Igrega Batista Atos 2 – Maricá (27+28-02-’16)

Wauow; wat een weekeind! We zijn naar de kerk geweest van een groepsgenoot, wat zijn we in de watten gelegd, met veel liefde verzorgd. De pastoor had twee busjes (mét airconditioning) voor ons geregeld die ons van deur naar deur bracht, met een warm welkom werden we ontvangen.


Na de snack zijn we samen met de groep van de plaatselijke kerk en onze groep als één geheel de straat opgegaan om te evangeliseren. Zie het als volgt voor je; zo’n honderd verschillende mensen, allemaal gekleed in een fluoriserend groene tanktop, massaal achter een truck met speakers dansen en zingen over Jezus onder begeleiding van een brassband. Bij elk café een stop voor een drama gevolgd door persoonlijke gesprekken en samen bidden met de mensen op de straat. Het was fantastisch om te mogen ervaren/getuigen hoe een vrouw uit dankbaarheid huilend haar leven in Jezus handen heeft gelegd; dit is waarvoor wij het doen, mensen over de hoopvolle en liefdevolle toekomst vertellen.

Na het evangeliseren werden we voorgesteld aan de gastgezinnen uit de kerkelijke gemeente waar we in kleine groepjes mochten logeren. De pastoor had de vraag gesteld wie er bereid was jonge evangelisten in huis te nemen voor één overnachting, en binnen een minuut had iedereen een slaapplek. Wat een liefdevol gezin mocht ik samen met twee heren uit de groep slapen. Het was alsof ik een hotelkamer binnenstapte; een opgemaakt bed met een heerlijk ruikende zachte grote opgerolde handdoek, lieve zorgen, hartelijke gezichten, heerlijk eten, wat zijn we verwend.
-Wist je dat ze hier ijsjes hebben die naar kaas smaken?-
In de ochtend wakker worden en heerlijk in een achtertuin kunnen zitten en mijn stille tijd houden met niets anders dan het geluid van vrolijk fluitende vogeltjes en vrolijke honden die graag liefde en aandacht krijgen. Het is fijn om weer eens een hond te kunnen aaien, na alle straathonden die je moet wijken. Een gevoel alsof ik weer een klein beetje thuis was; een zwembad en een buitenkeuken in de tuin. De ontbijttafel liefdevol/verzorgd gedekt; koffie uit een porseleinen kopje met schoteltje, een chocolade-cake, een broodje smeerkaas, verse witte kaas, sapjes, fijne warme gesprekken, gitaarspel en zang.

Na deze heerlijk ontspannen en verzorgde ochtend zijn we naar de kerk gegaan, waar we in groepjes workshops hebben gegeven aan de gemeente. Zelf deed ik mee aan de workshop “Familie & Relaties”. Hier heb ik mijn verleden mogen delen over de relatie tussen mij en mijn ouders, hoe ik ben weggegaan bij alle liefde, hoe ik dacht mijn eigen leven ‘beter’ in te vullen en hoe God heeft gewerkt mij terug te brengen bij mijn familie. Hoe ik ben veranderd en vergeven. Het deed mij enorm verdriet dat na de workshop ik een huilende moeder in mijn armen had of ik asjeblieft voor haar wilde bidden, haar dochter leeft zoals ik leefde. Confronteren om te ervaren wat een verloren en hartverscheurend gevoel ik mijn ouders heb aangedaan, na een gesprek en gebed, mijn eigen verleden voor dit deel kunnen vergeven. Mooi om te ervaren hoeveel baat anderen hebben bij mijn levensverhaal. Een kamer wat een net gewitte kamer vol met bouwspullen was alles onder een laag witte poeder, omgetoverd naar een mooie, schone babykamer met ledikantjes, knuffels en een speelhoek. Tijdens deze schoonmaak nog een nieuw vriendje gemaakt, een baby lizard.

Hierna opgehaald door ons gastgezin en ritje gemaakt naar het meer naast hun buurt, genoten van het bijzonder prachtige uitzicht. Eenmaal thuis een verfrissende duik in het zwembad, een ijskoude douche, een broodje hotdog met jawel; mosterd uit Nederland! Op z’n Braziliaans bijna optijd terug aangekomen bij de kerk voor de avonddienst. Oohw wat een ervaring, wat een grote warme gemeente, de Heilige Geest zo aanwezig mogen ervaren! Hier mocht ik dan op het podium, voor een volle kerk mijn getuigenis houden. Het was toch even slikken toen ik op het podium stond, even een verlegenheid die in mijn gezicht sloeg. Een kort en bondig gebed, God Ú gaat dit vertellen door mij, en daar kwam de start gevolgd door een uit mijn hoofd vertelde engelse getuigenis. Dan had ik ook wel een vriend/broer als vertaler naast mij staan die een kalmte uitstraalt van zichzelf.
Hierna alweer het afscheid van mijn gastgezin, lastiger dan verwacht. Bizar hoe snel je je kan hechten aan mensen. Uitgenodigd om terug te komen, de deuren staan altijd open. Hier zal ik ook zeker nogmaals op bezoek komen. Alweer een onvergetelijke ervaring.