outreach Santa Marta (21-02-’16)

Een dag die ik onmogelijk zal vergeten; in kleinere outreachgroups gingen we vandaag afzonderlijk naar verschillende falvela’s/community’s om daar de service in de kerken te doen en te evangeliseren. Weer een dag mijn ogen uitgekeken. Ik zou niet half weten hoe ik alles wat ik heb gezien, beleefd, gevoeld, ervaren met jullie kan delen. Na een rit van een uur in de metro, een wandeling van twintig minuutjes, gedeelte berg omhoog een redelijk aantal trappen en oneindig veel vriendelijke groeten van de mensen in de community waren we bezweet aangekomen in het kerkje waar wij meteen de ochtendservice mochten doen.

Fantastisch om te mogen luisteren naar mensen uit je eigen groep, elkaar op deze manier leren kennen door worship, getuigenissen en preken die zelf voorbereid worden. Na de service stond ons een overheerlijke lunch te wachten. Natuurlijk de witte rijst, zwarte bonen, salade en dit keer een overheerlijk stuk kip met krokant velletje. Aan de bonen en rijst begin ik wel te wennen, het hoort er nu gewoon bij. In de verte op de berg was een soort kabelbaantje te zien, natuurlijk roept Christa bijdehand; Oh can we go there today? En daar gingen we, binnen tien minuten liepen we met z’n allen door de falvela naar de “kabelbaan” die ons hoger in de falvela/op de berg bracht. Wat een uitzicht zeg, dit is ook het dichts bij dat ik bij het Jezus-beeld ben geweest tot nu toe. Bizar om te zien dat het verschil tussen arm en rijk zo duidelijk zichtbaar is. Ik blijf me verbazen hoe knap ze de huizen in elkaar hebben gemetseld, zo hoog op de berg.

Deze gehele falvela bestond uit trappen. Een kunstproject op zich zelf, toen ik er doorheen liep was het even alsof ik door een Escher kunstwerk liep. We hebben bij verschillende mensen in huis gebeden, ook een wereld van verschil. Het ene huis is strak wit vanbinnen met alle luxe van dien, het andere huis heeft niet eens ramen, is vies en vervallen. Beide wel bewoond door liefdevolle gastvrije mensen. Ook op straat gebeden en gesproken met liefdevolle verdwaasde mensen. Onze evangelisatiemiddag eindigde met; lopend de trappen op naar het hoogste punt van de falvela, met uitzicht op een voetbalveld midden in de bergen. Ik stond versteld dat ook dit mogelijk was, niets is onmogelijk voor deze mensen. Hier hebben we gebeden voor de stad, de politie en de overheid die niets doen aan de gevaren en problemen van deze community.

‘S avonds hadden we weer een service in de kerk; ondanks de stromende regen een volle bak. Superspannend ; ik heb deze avond mijn getuigenis in het engels (vertaald zin voor zin naar Portugees) verteld aan deze gemeente, aangezien de pastoor had gevraag de service voor te bereiden met als onderwerp; de verloren zoon. Warme liefdevolle knuffels en blikken heb ik mogen ontvangen.
Deze dag heeft een behoorlijke impact gegeven, zowel mijn hersenen als mijn spieren van de duizenden trappen lopen. Nee, deze bijzondere dag zal ik zeker niet vergeten, en ben benieuwd en enthousiast voor wat komen gaat.