reflecteren = dankbaarheid

Terugkijkend op het afgelopen jaar, een intense maar o zo’n mooie transformatie. Van een gebroken verloren meisje, zoekend naar liefde en reden van bestaan in het leven die het uitschreeuwde naar God voor Zijn hulp: om mijn leven in te vullen tot een zinvol bestaan voor Zijn Koninkrijk. Ik mocht worden gedoopt in de naam van Jezus, sterven met Hem en opstaan in Hem: mijn nieuwe identiteit. Vanuit deze dankbare en liefdevolle overtuiging mag ik nu leven. En zo mag ik vandaag de dag trots en blij door het leven gaan als Zijn geliefde dochter; gevuld met liefde en hoop om dit uit te mogen dragen naar iedereen die dit waardevolle cadeau ontvangen wilt.

“Acht maanden die jouw leven zullen transformeren” was het thema van het programma van YWAM wat mij te wachten stond in Brazilië-Rio de Janeiro. Om hier getraind te worden als discipel van God gevolgd door een opleiding om ‘straat’kinderen in nood te helpen in de sloppenwijken.
Een proces ging ik door, waarin ik dacht compleet gebroken te worden zodat ik als nieuw en sterk persoon kon opstaan. ‘Nee’ zei Johan, mijn schoolleider, ‘je word gebogen en gevormd tot Gods wil, God zal je niet breken’. Er waren momenten dat ik op wilde geven, het totaal niet meer zag zitten of niet vond dat ik dit goede leven verdiende: om al dat wat ik gedaan had. Mijn oude leven was te slecht… Dit deed mij er aan denken aan dat wat papa mij altijd vertelde: ‘Zodra je tegenwerkingen ervaart, weet je dat je op de goede weg van God zit. Doorvechten uit liefde en dankbaarheid samen mét God.’ Deze dankbaarheid is wat Jezus voor mij gedaan heeft aan het kruis. Bij het bedenken dat ik dit niet waard zou zijn, zouden Zijn vernederingen, lijden en sterven voor niets zijn geweest. Hij heeft geleden voor pure liefde en volledige bevrijding: dit is hetgeen wat ik moest en mocht accepteren, als een gratis cadeau. Simpelweg omdat Hij van mij houdt!

Dat ik een persoon van geven ben is op zichzelf niets mis mee. Maar liefde en hulp ontvangen was iets onmogelijks en ongekend voor mij. Ik realiseerde dat dit mijn grootste stuk trots was, wat ik moest opgeven. Door het samenwerken met een fantastisch team in mijn outreach, mocht ik leren samen te werken in vertrouwen en hierdoor te groeien in liefde. Vrienden werden broers en zussen, leiders werden vader en moeder. God zorgt in elk opzicht voor mij, in hoeverre ik Hem toelaat.

Tijdens de Children at Risk School – dacht ik alles qua verwerkingen van mijn verleden te hebben gehad, maar eenmaal in het klaslokaal werden we weer iets verder gekneed in de details door God, het verschil was nu echter dat wij de praktijk dagen door de weeks hadden, waardoor ik de emotie, liefde en vergeving wat ik mocht ervaren gelijk mocht uitdragen naar de kinderen in de school. Nu snapte ik daadwerkelijk dat door liefde te aanvaarden en te begrijpen dat ik Zijn liefde waard ben, de ander nog meer tot zegen kan zijn, de ander nóg meer liefde kan schenken. Door liefde mag ik mijzelf keer op keer verbeteren en groeien in plaats van mijzelf te straffen en trainen.
God houd van mij en ik hou van God. Hij zag mij als een kind levend op de straat: afhankelijk van drugs, alcohol en feesten. Hij heeft mij gered vanuit Zijn liefde zodat ik een zegen kan zijn voor anderen, die net als mij op zoek zijn naar Zijn liefde, die zo leven in de afwezigheid van al wat Leven schenkt.

Tijdens mijn Bijbelschool realiseerde ik mij, dat de wonderen die God doet in de Bijbel, Hij ze vandaag de dag nog steeds doet! De Bijbel is absoluut geen stoffig oud boek vol geschiedenis. Het is Gods verhaal met de mensen, hoe Hij ons wilt gebruiken en vol liefde keer op keer vol geduld en genade iedereen weer bij Hem wilt terugroepen. Zoals Hij mij heeft teruggeroepen wilt Hij iedereen terugroepen. Door samen te lezen en te praten over wat geschreven staat, komen we dichter en intenser in onze relatie met God én met elkaar.

Dat ik terug zou keren naar Brazilië, had God al duidelijk toegesproken toen ik hier nog was. Vanaf het eerste moment in de favela’s voelde ik een verlangen vanuit verdriet om hier Zijn liefdevolle boodschap van hoop uit te mogen dragen. Vanuit het thuisfront werd niets anders verwacht.
Ik wil u niet vertellen dat een leven mét God simpel is of gemakkelijk. Sinds ik elke levensbeslissing samen met God maak Hem volg in Zijn plan met mij, zegent  Hij mij keer op keer met het ongekende en onverwachtse. Verbaasd en dankbaar blik ik terug op al de wonderen die God heeft gedaan en doet.

Eenmaal terug in Nederland kreeg ik een berichtje van één van de stafleden van de school, hij was mijn outreach groep leider,:
‘Voel jij soms iets voor mij, net als ik voor jou?‘ Was de vraag van Lucas, die mijn hart op liet slaan. Verbaasd was ik dat deze mooie man, die mij hielp heel wat trauma’s te overwinnen, die mijn hart doet dansen, die vol is van Gods waarheid, liefde en Woord… mij, Christa, deze vraag stelde.. Na deze intense tijd met hem in Brazilië, dacht ik namelijk dat hij mij niet mocht omdat hij mij vermeed bij het afscheid nemen.
Het is één van de vuistregels vanuit de organisatie, dat de leiding en de studenten geen liefdesrelaties mogen aangaan of vanuit liefde handelen of reageren naar elkaar: De tijd die wij als studenten en stafleden, die deel maakten van het programma, is een tijd waarin wij gereserveerd hebben om God op nummer 1 te zetten. Om te groeien in de liefdesrelatie met enkel Hem.
Ik ben God dankbaar voor dit mooie geschenk: een man die Hem op nummer 1 zet, leeft vanuit en met dezelfde roeping/passie. Wij mogen samen God groot maken, als team elkaar helpen en steunen, samen genieten en groeien. Een ongekende zegening waardoor ik nóg meer van Gods liefde voor Zijn mensen kan begrijpen en mag ervaren.

Al met al was het een bijzonder jaar; een jaar vol liefde, plezier, vriendschappen maar met ook spanningen en verdriet. Het scheelde dit jaar dat ik met mijn verdriet, pijn en zorgen wist dat ik naar Hem toe mocht om te schuilen. Het was een jaar waarin ik mijn leven in Zijn handen heb gegeven, Hem ben gaan volgen op plekken waar ikzelf nooit heen zou durven gaan. Een jaar waar ik ja zei en hierdoor Zijn liefdevolle zegeningen mocht ervaren.
Ja, dit jaar was een heftige, emotionele maar zo een mooie leerzame tijd waarin ik van mijzelf mocht leren heel dicht bij God te leven, genieten en te schuilen; mijn dooptekst is het gehele jaar in elk opzicht terug gekomen in woord en daad:

De engel van de HEERE legert zich
rondom hen die Hem vrezen, en redt hen.
Proef en zie dat de HEERE goed is;
welzalig de man die tot Hem de toevlucht neemt.
[Psalm 34:8,9 -herziene statenvertaling-]

Ik wil u allen bedanken voor uw hulp, steun en medeleven vanuit gebed, aanmoedigingen en het financieel mogelijk maken dat ik dit werk mag voltooien. Ik wens u alle goeds en bovenal Gods liefdevolle nabijheid voor een gezegend 2017.

Liefs, Christa