Reisverslag amazone

Meeleven & eerste indrukken
Voordat we de amazone ingingen, hadden wij eerst een dag les op de jocum basis in Porto Velho. Wat wij in drie maanden geleerd hebben tijdens de bijbelschool, dit in drie dagen simpel, duidelijk en practisch over te brengen..
Na een busreis van zes uur arriveerden wij op de jocum basis in Labrea, waarvandaan wij per boot de rivier af verder konden reizen. Het is een prachtig gezicht vanaf de boot, al de verschillende groene bomen op een muur van kleigrond. Her en der kleine gemeenschappen bestaande uit 5-10 houten huisjes op palen. Na ongeveer vier uur varen kwamen wij aan in èèn van de  gemeenschappen aan de rivier genaamd Jurucuã. Hier werden wij gastvrij ontvangen in het huis van de leiders van de gemeenschap.
Het was wat vreemd om een grote lege woonkamer in te stappen, maar het was al gauw duidelijk.. in een mum van tijd was het huis vol met alle hangmatten die aan de muren waren bevestigd haha.

Een mooie sfeer om te mogen ervaren, hoe simpel het leven kan en mag zijn. Gastvrijheid staat zeer zeker hoog in de gemeenschappen waar wij mochten verblijven. De plaatselijke vissers brachten dagelijks een extra vangst naar het huis waar wij verbleven. Bijzonder mooi dat er voor dagelijks gevangen wordt, niet een beetje extra voor morgen, nee morgen is voor morgen. Familie en tijd samen, is van nature in de gemeenschappen. Aangezien er slechts ’s avonds drie uurtjes stroom is (en iedereen gezamenlijk op de vloer ligt voor het tv-tje) bestaan de dagen uit gesprekken of een spelletje domino, ook een potje voetbal (voor zowel mannen als vrouwen) is altijd wel tijd vrij te maken. Ook zijn er kampioenschappen voetbal. Op de zaterdag komen verschillende tribes en gemeenschappen samen, inclusief vrouwen en kinderen. De vrouwen die hun mannen/toekomstige mannen jubelend aanmoedigen geven een gezellige sfeer. Op de achtergrond grommen en jubelen de apen mee vanuit de bebossing, wat toch wel wat extra’s meegeeft aan de beleving.

Op een van de hete dagen, ging ik met een groepje jonge vrouwen en kinderen naar de rivier om wat af te koelen en te zwemmen. Wat heerlijk om de kinderen zo te zien leven en genieten. Ik herinnerde mij hoe ik als kind van ’s ochtends tot ’s avonds kon genieten in het water aan het strand. Een blokje zeep kwam tevoorschijn en allemaal konden we ons wassen in de rivier. Voor mijn lichaam nog wel wennen denk ik, de hygiëne is een beetje anders gewend. Ik liep een infectie aan mijn oor op. Wonder boven wonder moest de leider van de gemeenschap op een ochtend vroeg met zijn vrouw naar de stad, en zo mochten Lucas en ik mee om een dokter op te zoeken. Het was als een cadeautje van God, ’s ochtends vroeg wanneer de sterren nog aan de hemel stonden per kano vertrekken en het dag zien mogen worden, even een dag samen zijn met mijn man (ik moet bekennen dat het best pittig is om continu zonder privacy samen met het team te zijn).
Tijdens deze bootreis van vier uur voor een doktersbezoekje, realiseerde ik mij hoe ver weg de mogelijkheid tot hulp in de gezondheidszorg eigenlijk is. Te bedenken als weer de periode (het seizoen) komt dat malaria uitbreekt. Vele mensen zijn onnodig ernstig ziek of komen te overlijden wegens een verkeerde behandeling. Simpelweg omdat het haast onmogelijk is om “even” naar de dokter te gaan en de juiste diagnose vast te laten stellen om wat voor soort malaria het gaat met het daarbijbehorende behandelplan te ontvangen. Ja mijn hart brand van verlangen om naast het evangelie te brengen en het uitleggen van de Bijbel, gezondheidszorg te kunnen aanbieden. Net als hoe het bij Jezus samenging: het verkondigen van het koninkrijk van God en het genezen van de zieken.

Lessen
Wij mochten in drie verschillende gemeenschappen aan de rivier verblijven. Bij het lezen van het woord ‘gemeenschap’ kunt u zicht inbeelden dat het gaat om een straatje van 10 houten huizen op palen. Het evangelie is hier al gebracht, (dit wil niet zeggen dat iedereen christelijk is) maar kennis van de bijbel is nog afwezig. Wij hebben mogen proberen om (voornamelijk met de leiders van de gemeenschappen) de inductieve methode uit te leggen, deze maakt hun bevoegd de bijbel zelf te bestuderen en ook les te geven. Ook mochten wij werken met de kinderen, hier hebben wij de gelijkenissen van Jezus mogen leren (niet met omwegen, de bijbel en haar tekst gebruikt). Door middel van de gelijkenissen in toneelstukjes aan te leren en creatieve activiteiten die het gelijkenis symboliseren, konden de kinderen ons vertellen wat Jezus vertelde..

Natuurwonderen
De eerste les die wij delen voordat we beginnen met het uitleggen van de inductieve methode en het gezamenlijk bestuderen van één boek, bestaat uit een panaromaal overzicht van de Bijbel. De Bijbel bestaat uit een collectie van meerdere boeken, meerdere levensverhalen de beschrijven hoe God zorgt vanaf het begin voor zijn gekozen volk. Hoe God de mens geschapen heeft en de mens de autoriteit heeft geschonken te zorgen voor de aarde  and to promet haar dieren, planten en wateren. Dit raakte mij zo diep in mijn hart aangezien dit is hoe deze mensen leven. Zo dicht bij de natuur, en elke gemeenschap en elke tribe heeft de verantwoordelijkheid naar de overheid toe te zorgen voor het gebied van de amazone waarin zij wonen. Een klein voorbeeld: Vele baby schildpadjes lopen rond aan de waterkant, met als gevolg dat ze hun eerste levensmaand al worden opgegeten door de krokodillen. De gemeenschappen nemen de kleine schildpadjes mee naar huis, verzorgen ze gezamenlijk tot ze groot genoeg zijn te overleven in de rivier en zo sterven ze niet uit. Of het hout: enkel worden bomen gekapt voor een eigen huis of kano, zo wordt voorkomen dat bedrijven langskomen en bomen omhakken voor de verkoop van hout. Alles is puur voor eigen levensgebruik en ter bescherming van de natuur: prachtig toch ?!!

Wij kwamen om de bijbel te leren, maar oh wat ben ik dankbaar dat ik zoveel heb mogen leren over het leven zoals de Bijbel het ons leert: simpel en èèn met de natuur en vol liefde en gastvrijheid naar iedereen.

De allerlaatste dag in Jurucuã wasten Lucas en ik ons op een vlot in de rivier. Lachend genoten we van het insoppen en deelden we onze mooie momenten die wij hadden aan deze periode met elkaar. Uit het niets onderbrak Lucas mij zeggende: “hee kijk, had je dat al gezien!!” En daar aan de overkant van de rivier, boven al dat groen van de bomen was een strak blauwe lucht met een prachtige regenboog. Het was en vredevol moment, een stem die mij influisterde dat alles wel goedkomt zolang ik gewoon “vertrouw & volg”.

Vooruitblikken..
Momenteel zijn wij op de terugreis naar Rio de Janeiro en na een tussenstop van drie dagen zullen wij naar de 5-daagse conferentie gaan genaamd Jocum em Familia. Dit is een conferentie waar zendelingen vanuit geheel Brazilië samenkomen. Een moment van nieuwe contacten maken, vrienden/collega’s weer te zien en het uitwisselen van de verschillende projecten binnen jocum in Brazilië. Ook zullen er dagelijkse lessen en preken zijn (twee-talig: engels/portugees) om ons zendelingen op te laden en te bemoedigen.
Bij terugkomst is het alweer eind december en mogen wij de feestdagen bij de ouders van Lucas thuis genieten.
De maand januari zullen wij een gebouw renoveren dat behoort bij de basis van jocum Carioca, zodat zij dit gebouw weer kunnen gebruiken voor nieuwe projecten en/of scholingen. Momenteel wordt het verlaten gebouw enkel gebruikt door de omwonende jongeren om te feesten en het benuttigen van drank, drugs & sex. Dus het nieuwe jaar beginnen we met een schoonmaak en opknappen.

Om een beter beeld te krijgen van hoe deze zendingsreis was, neemt u een kijkje in het foto album? 

Heel veel liefs,
Lucas & Christa