Vol van liefde en blijdschap mag ik uitvaren, met God als mijn betrouwbare kompas!

Wat een mooie hardwerkende laatste twee weken heb ik mogen ervaren in Rio de Janeiro.
In de vijf verschillende favela’s mochten alle kinderen zich gratis inschrijven voor de MINILYMPICS; een dag van sport en spel vanuit onze christelijke zorg en aandacht vol liefde. Het was heerlijk om deze kinderen een dag lachend te zien genieten zonder zorgen. Ze zichzelf volledig uit zien leven met als dankjewel voor de deelname een welverdiende gouden plak voor allemaal!

Hierna waren we alweer belandt in de allerlaatste week, wat is de tijd voorbij gevlogen. In deze week kregen we nog een paar mooie lessen, hoe alles te verwerken wat we mee hebben gemaakt en wat wij nog mee gaan maken. Hoe we succesvol actief zendeling kunnen blijven en vooral dicht bij God blijven op deze weg in ons leven. Ook werd deze les een mooie samenvatting van alle onderwerpen die behandeld zijn tijdens de twee scholen.

Buiten deze lessen om, was het tijd voor de eind schoonmaak van de kerk, het inpakken van onze spullen en natuurlijk de voorbereidingen voor de diploma uitreiking. Dagelijks werd het nachtwerk met creatieve bezigheden; zo zijn er rond de 1000 papieren bootjes gevouwen als decoratie passend bij de bijbel tekst Handelingen 27:40 waarmee wij deze periode afsluiten om uit te varen in Zijn Naam.
Het was mentaal een zware week, de laatste gesprekken met iedereen voeren. Samen bidden en danken voor alle mooie en emotionele momenten. Genietend van elk moment die nog samen te maken is, met het besef dat ik van de mensen die in de afgelopen acht maanden toch wel een hele speciale familie zijn geworden, afscheid moet nemen. Ik kon mijzelf troosten met het feit dat Jezus in de Bijbel uitlegt dat wij christenen één werkend lichaam zijn. Een traantje van dankbaarheid kwam zachtjes over mijn wang rollen, al deze mooie mensen zijn een deel van mij en ik mag een deel van hun zijn. Nooit zullen we echt gescheiden van elkaar zijn. En hoe mooi is het dat wij naar verschillende plaatsen op de wereld vertrekken om ons voor Zijn liefdevolle plan in te blijven zetten.

Deze periode heeft God in verschillende manieren laten blijken dat ik écht op Hem kan en mag blijven vertrouwen, Zijn weg voor mijn leven staat vast. Ik snap Zijn plan nog niet volledig, maar vol enthousiasme kon ik terugkeren met twee behaalde diploma’s naar Nederland, met een deel van mijn kledij in een tas achter te laten: God heeft mij duidelijk laten ervaren, zien en voelen dat ik terug zal keren in Zijn Naam naar Rio de Janeiro, om hier vol liefde te mogen helpen Zijn werken voort te zetten.

De laatste dag vroeg op en koffie maken voor de eerste die zullen vertrekken; de laatste warme knuffels en mooie diepe Bijbelse gesprekken. Het moment was aangebroken dat ook ik in de taxi moest om te vertrekken naar het vliegveld, een vreemd gevoel om weg te gaan, maar hoopvolle blijdschap bij het weten dat ik hier terug zal komen.
Netjes vroeg op het vliegveld om de dagen die ik langer ben gebleven te betalen bij de Federale Politie. “Nee hoor mevrouw, u kunt dit gewoon betalen bij het inchecken.”
Ik was blij dat ik met één van mijn mede studenten nog even kon genieten van een bakje koffie en vol tranen zaten we daar lachend mooie waardevolle herinneringen op te halen. Het echte laatste afscheid was aangebroken, ieder naar onze eigen vlucht. Eenmaal gearriveerd bij de duane voor het inchecken, sloot meneer zijn balie en mocht ik even meelopen naar een kantoortje na het afgeven van mijn paspoort. Het zou toch niet alsnog een probleem worden.. Ging er door mijn hoofd heen. In het Portugees kon de mevrouw die erbij gekomen was mij vriendelijk vertellen; “u komt toch nog terug naar Brazilië, betaald u de rekening maar gewoon als u terugkomt.”
Naja, dacht ik, ik heb niemand hier verteld dat ik terug zou komen.. Vriendelijk nam ik mijn paspoort met stempel terug in ontvangst en mocht ik zonder problemen het vliegtuig in terug naar Nederland!

Na de landing mocht ik vertrouwd in de armen van mijn wachtende moeder en broertje genieten. Mijn eerste nacht slaap duurde 15 uur; Ja bizar, zal wel moe geweest zijn.. kwam het wennen aan Nederland. Dit is toch best wel een zwaar proces. Het Nederlands praten ging gepaard met veel denkwerk van alles in mijn hoofd vertalen van het Engels naar het Nederlands. Ik wou eigenlijk niets liever dan gewoon in bed blijven met mijn Bijbel..
Nu ben ik inmiddels bijna twee weken in Nederland, en eindelijk begin ik een beetje gewoon te zijn in Nederland. Vooral geniet ik enorm van elk kostbare moment in de aanwezigheid van mijn familie, en de zegeningen die God mij rijkelijk schenkt!
Het voorbereiden en verhuizen voor de Bijbelschool is ook alweer bijna in zicht. Ik moet zeggen dat ik hier enorm naar uitkijk met gezonde spanningen. Toch merk ik dat het zendeling zijn niet uit me te krijgen valt en dit echt God’s roeping is die ik graag met mijn leven dankbaar beantwoord.

Ik wens jullie allemaal God’s rijkelijke en liefdevolle zegen toe!

Heel veel liefs,
Christa.

‘Ze hesen de ankers op en lieten zich door de golven naar het strand drijven. Ook maakten ze de touwen los waarmee ze het roer hadden vastgezet. Ze hesen het voorste zeil en koersten naar het strand.’
‭‭HANDELINGEN‬ ‭27:40 BasisBijbel.