We waren naar Rio de Janeiro gegaan op uitnodiging van de YWAM basis, waar Lucas een week les mocht geven in de Bijbelschool. Ook mocht hij delen over de nood voor (orale) bijbelvertaling. Voor de meesten is het een ver-weg begrip; Echter zijn er duizenden bevolkingsgroepen die nog wachten op Gods woord in hun moedertaal, waarvan in Brazilië alleen al rond de tweehonderd bevolkingsgroepen zijn die nog geen bijbel hebben. Ofwel, voor hun; een God die niet tot hun persoonlijk spreekt, niet hun God wilt zijn.. Een God die enkel op bezoek komt met een pastoor of zendeling. Wij weten natuurlijk beter, God wilt graag een God zijn van alle mensen uit alle volken, landen, stammen en talen.
Vele dingen vanuit onze dagelijkse routine had ik eerder erg gek gevonden, we beseffen bijna niet meer hoeveel voor ons momenteel als normaal wordt beleefd: Bij zonsopkomst kakelen de hanen ons uit volle borst goedemorgen toe. Saulo klimt nog wat slaperig uit zijn hangmat en loopt naar buiten, om bij de boom die een stukje verderop staat, zijn ochtendplasje te doen. Na een vlotte koude wasbeurt bij het buitenkraantje eet hij stilletjes en met nog kleine oogjes zijn huisgebakken boterham op. Nog voordat hij klaar was met eten, stonden de buurmeisjes al bij de deur om Saulo op te halen mee naar de locale school te lopen. Vol zenuwen maar vooral super trots loopt hij naar school toe met zijn vriendjes, hij hoort nu eindelijk bij de grote kinderen.. Het is heerlijk hem zich zo thuis te zien voelen. Na een korte vakantie waarin we mochten genieten van onze beiden families, zijn we weer terug in de stam. Wat heeft deze tijd ons goed gedaan, onszelf los mogen koppelen van alles wat we (be)leven. Te mogen reflecteren over ons werk, en zo met een scherp gestelde focus terug naar ons inmiddels tweede thuis: de stam, te gaan.
“Wij hebben de bijbel in de Portugese taal, en wij kunnen ons verstaanbaar maken in het Portugees. Maar de bijbel is voor ons te moeilijk om te begrijpen. Ook leven wij vanuit een orale cultuur, het zou voor de mensen van mijn volk heel veel waarde hebben de bijbel als audioboek te hebben in onze moedertaal. Zo kan mijn volk het begrijpen en God leren kennen. Dit zou zo goed zijn voor de mensen van mijn volk.” Vertelde de locale vertaler met tranen in zijn ogen.
Op dit moment rolde er ook een traan over mijn wang, zo ontzettend dankbaar naar God dat Hij ons hier bij dit mooie volk bracht, voordat wij ook maar begonnen of dachten aan bijbelvertaling. Hoe we al vrienden mochten maken en nu samen mogen werken dat zijn volk, onze vrienden, God tot hun persoonlijk mogen horen spreken in hun eigen taal, wauw!
Vol passie wordt er hard gewerkt aan het bijbelboek Ruth. Het is prachtig om te mogen getuigen wat het doet met de locale vertalers, hoeveel God persoonlijk tot hen spreekt nu ze zo gefocust bezig zijn met zijn woord in hun moedertaal. Echter vragen we jullie te bidden met ons voor de locale vertalers. Ze hebben alle drie belangrijke werktaken in hun dagelijks leven, waardoor het bijna onmogelijk is zichzelf met meer regelmaat in te kunnen zetten voor bijbelvertaling. We vragen de Heer om wijsheid en inzicht voor openingen in de agenda of wellicht een tweede team locale vertalers om zo de werken af te kunnen wisselen.
We merken, dat door de Engelse lessen, een band gecreëerd wordt met deze jongeren. Hierdoor is er een brug is gelegd; de jongeren beginnen nu ook hun persoonlijk leven voorzichtig met ons te delen, nu kunnen we samen bidden en ondersteuning bieden.
Ditzelfde merkten met de vrouwen. We kregen een uitdagende vraag: in één dag voor ruim tweehonderd man cake bakken. De locale vrouwen wilden graag leren hoe cake gebakken wordt, en en kwamen ons helpen. Dit gaf als resultaat een dag samen te bakken en er kwamen hele andere gesprekken dan anders los. Zo leerden we elkaar wat beter kennen op een ontspannen en vooral leuke manier.
In deze tijd werkt God ook veel in ons, het gaat er niet om dat we enkel een boek vertalen. Deze mensen hebben niets aan een bijbel in hun eigen taal, als deze bijbel geen transformatie brengt. Nu we meer tijd doorbrengen in de stam, groeien de relaties ook.
Om ons werkzaam te kunnen blijven inzetten hier in de stam, is het nodig ons eigen verblijfspek te bouwen. Dit houten huisje zal ons thuis worden én hiernaast ook dienen als kantoor voor het vertaalwerk, als leslokaal voor de, bijvoorbeeld, engelse lessen. Een extra kamertje voor het ontvangen van onze YWAM-collega´s die langskomen om ons werk versterken. Natuurlijk gaan we ervan uit dat ons huis een inloophuis blijft voor de locale bevolking.
Het is bijzonder mooi te ervaren hoe de locale bevolking met ons meedenkt, wat het beste plekje voor ons zal zijn om ons huisje te bouwen. Het regenseizoen loopt tegen het einde, wat betekend dat we bijna kunnen beginnen met de voorbereidingen voor de bouw! Hiervoor hebben we jullie hulp hard nodig.
Op het moment hebben we al de helft van het benodigde bedrag, wat inhoud dat we nog het bedrag € 5000,00 nodig hebben om deze bouw te kunnen realiseren. Hierom starten we een sponsorproject. Bidt met ons mee voor mensen die mee willen bouwen aan ons huis en voor alle voorbereidingen en processen rondom van de bouw van ons huisje. En dat wanneer ons huisje klaar is, een inloophuis vol van licht en hoop mag zijn.
Dank jullie wel dat jullie zo met ons mee gaan door alle processen heen!
Een liefdevolle zegengroet,
Christa, Lucas
& de jongens
Dankjewel voor jullie leven te delen!
Blijf voor jullie bidden lieverds voor het prachtige werk wat jullie doen in Gods liefdevolle nabijheid voor jullie naasten.
Liefs (schoon)mama en oma❤️
Dankjewel lieve mama, voor al je steun en liefde <3
Wat ben ik ontzettend trots op jullie, en dankbaar dat jullie dit prachtige werk doen..én het delen in wederom een meeslepende nieuwsbrief..kan niet lang genoeg zijn! Uiteraard wordt deze gedeeld..
Veel liefde kracht en Gods zegen voor jullie ..liefs Elly
Lieve Elly,
Dankjwel voor je lieve en bemoedigende reactie. Dankjewel voor je betrokkenheid en jouw liefde!
Knuffel!